Göçeve
Kendine yıkık bir evin
Kırık koltuğuna oturdum
Kimse bilmiyor beni bu iyi
Bir ormanı içinden kuşatır gibi
Odadan geçince odaya
Kalkan tozları yerine koydum
Zillere hiç basmamış kızların
Anahtar seslerini duydum
Ateşsiz bir çay demledim
Oturdum durdum içtim
-Bir bozgunun sonuydum-
Kendine yıkık bu evin
Kara kutusunu buldum
Evin ve kaybolan tüm evlerin
Kapılarında başlayan ve biten
Evreni mahzenlere çeken
O korkunç göçün sözüne uydum:
Kalktım kendine yıkık bu evin
Göklere çatısını oydum
Kimse anlamıyor beni bu iyi
Bir gölü ırmağa inandırır gibi
