Tecrübe Sabah Sabah Kiminle Konuşuyor?
Durmadan sarsılıyor yer ve sen yerinde
duruyorsun gözlerini kırpmadan,
güneş de batıyor sessizce, ta derinde,
gecenin matemi başlıyor bulutlar kararırken.
Oysa sen neler anlatırdın bize o telaşsız sesinle:
her şey nasıl birbirine bağlıydı,
gene de değişirdi her şey ve nedense
hak edenlerin bir türlü eline geçmiyordu
yarattıkları değer.
Dinlemekten bıkanlar çeker yaban ellere gider,
kalanlar karanlığa karışır kaybolurlardı
zamanın dehlizlerinde.
Aşkı aşan aşana, aşktan kaçan kaçana,
kekliklerin peşinde düpedüz bir ovada;
bizse yorgun argın onları seyrederdik
bir dağın eteğinden; mevsim pastırma yazı,
kimi seyircilerin gözlerinin altı mor,
bulanık görenlerin rengi hepten kırmızı.
Kasabayı sorarsan, fabrika da satıldı,
bu yüzden Kimyager Nuri sahilde meyhane açtı,
pilli saatler çıktı, Saat Tamircisi Hamdi
dükkânın kapısına
"Ben bir başkasıymışım,” yazdı.
Gene de sormadan edemiyor eski kulağı kesikler:
"His var mı bu âlemde nekahet gibi tatlı?”
Şiirin aydınlığını beklerken karanlığın içinde.
